“Ik wilde graag meer leren over Maria en over de paus. Over Maria als persoon en haar functie in de Kerk en over waarom we haar vereren.”
Vanwege de Wereldjongerendagen kijken we in een reeks artikelen naar Portugal en de (kerkelijke) geschiedenis van het land. Het WJD-weetje in dit artikel gaat over een Portugese heilige met een Italiaanse naam: Antonius van Padua.
Antonius van Padua is een van de bekendste heiligen in de Kerk. Wie roept hem niet aan als hij iets kwijt is? Maar anders dan zijn naam doet vermoeden, want Padua is een stad in Noord-Italië, is hij een volbloed Portugees. Antonius werd namelijk in 1195 geboren in Lissabon als Fernando Martins de Bulhoes. Hij stamde uit een rijke en adellijke familie. Al op 15-jarige leeftijd trad hij in bij de augustijner koorheren in Lissabon. Hij ging theologie studeren aan de universiteit van Coimbra. In Coimbra werd de jonge Fernando tot priester gewijd.
Na zijn priesterwijding raakte Fernando onder de indruk van de radicaliteit van de franciscanen. Hij werd bijzonder geraakt door de overbrenging van de lichamen van de eerste martelaren van deze orde in Coimbra. Zij waren de marteldood gestorven toen ze probeerden de moslims in Marokko te bekeren. Fernando sloot zich bij de franciscanen aan en ging naar het franciscaanse Antoniusklooster in Coimbra. Hij liet zich noemen naar de patroon van dit klooster, de heilige Antonius Abt.
Antonius wilde niets liever dan ook naar Marokko gaan. Hij vertrok naar dit land, maar wegens ziekte kon hij er niet werken. Volgens de overlevering bracht een storm het schip waarop Antonius voer naar Sicilië. Op die manier kwam Antonius in contact met Italiaanse franciscanen. In 1221 werd hij opgenomen in hun Romeinse provincie. Antonius nam deel aan het algemeen kapittel van de franciscanen en ontmoette daar de heilige Franciscus van Assisi. Hij begon zijn loopbaan als reizend geloofsverkondiger en preekte vooral tegen de katharen, een ketterse groepering die ervan overtuigd was dat de zichtbare wereld in zich slecht was. De katharen loochenden ook Christus’ aanwezigheid in de eucharistie.
Met felheid verdedigde hij de rechten van de armen.
Zijn tochten brachten hem tot in Zuid-Frankrijk en zijn faam groeide. Franciscus van Assisi benoemde Franciscus tot eerste lector in de theologie aan de opleiding van de minderbroeders in Bologna. Antonius stierf op 13 juni 1231 in Arcella bij Padua. Binnen het jaar werd hij heilig verklaard. In 1263 werd zijn lichaam overgebracht naar de speciaal voor hem gebouwde basiliek in Padua. Paus Pius XII benoemde hem in 1946 tot kerkleraar. Zijn gedachtenis vieren we op 13 juni.
In de tijd van Antonius was de geldeconomie in opkomst. De steden groeiden. Door deze ontwikkelingen groeide de groep armen. Antonius keerde zich in zijn preken vooral tegen de hebzucht en de woekerrente. Met felheid verdedigde hij de rechten van de armen.
Voor ons is hij de patroon van de verloren voorwerpen. Hij dankt dit patronaat aan een gebeurtenis in zijn leven. Antonius gebruikte een eigenhandig geschreven Psalterium met uitleg bij zijn lessen. Opeens was het verdwenen. Antonius was zeer onthand en bad dat het boek mocht terugkeren. Een novice bleek het boek gestolen te hebben. Na het gebed bracht hij het boek terug.
