‘Gaudete et exsultate (Verheugt u en juicht)’. Dit zijn de eerste woorden, en het is daarmee de titel, van de apostolische exhortatie van paus Franciscus over de roeping tot heiligheid in de wereld van vandaag.
“Het mooiste moment van deze WJD? Dat was dat we in de gastgezinnen werden opgevangen en dat de mensen zo hartelijk waren.” Marco van ’t Klooster (28) is ICT’er en applicatieontwikkelaar. Hij nam begin dit jaar voor de derde keer deel aan de WJD. Katholiekleven.nl sprak hem tijdens de WJD-reünie op zaterdag 16 maart.
“We sliepen met zijn tweeën in het gastgezin en ik hoorde van mijn reisgenoot dat hij, toen hij ’s nachts naar de wc moest, had gezien dat de mensen van het gastgezin op de gang sliepen. Wij hadden allebei een tweepersoonsbed en zij sliepen op de grond. Dat was best confronterend. Dat heeft mij erg geraakt en hem ook. Het was bizar om te zien. We hebben dat van meer jongeren gehoord, dat hun gastgezin het eigen bed voor ons als WJD’ers opmaakte.
Dus zo hartelijk zijn we ontvangen. De mensen hebben niet veel en ze geven alles wat ze hebben. En als ze het niet hebben, dan kopen ze het nog.
Ik heb nog steeds contact met de mensen. Als we appen, sluiten ze ’s avonds af met een: ik ga slapen, en God zegene je. Het gaat in hun berichten veel over God, teksten met ‘Dios’ komen echt vaak langs. Ze gebruiken het overal bij. Als iemand ziek is, zeggen ze: God zal ervoor zorgen. Wij zouden eerder aan God vragen om genezing en hopen dat het gebeurt, maar ik heb gemerkt dat zij er eigenlijk op vertrouwen. Ze voelen zich heel sterk met God verbonden.”
“Ik voelde me verbonden met God. Dat was een emotioneel moment.”
“Heel bijzonder was ook de vigilie met aanbidding op het veld tijdens het slotweekend van de WJD. De stilte was indrukwekkend, want uit de speakers klonk daarvoor en daarna ontzettend hard geluid. De stilte was zo mooi. Ik vond hem eigenlijk te kort duren. We gingen van heel hard geluid naar de stilte. Tijdens de aanbidding was ik in gebed en in dat gebed voelde ik me verbonden met God. Dat was een emotioneel moment.
Ze zeggen wel dat je eerste WJD de mooiste zijn. Dat dacht ik eerst ook. De reis naar Krakau in 2016 was heel bijzonder, maar ik vond de WJD in 2011 in Madrid toen specialer. Maar nu denk ik, dat al met al Panama de meest bijzondere WJD waren. Vanwege de hartelijkheid van de mensen, die we mee mochten maken in een niet-westers land.
Tijdens de WJD ontmoet je de Wereldkerk. In 2016 was in Krakau het thema barmhartigheid, vanwege het heilig jaar van barmhartigheid dat de Kerk toen vierde. En Panama had een Maria-thema. In Panama hebben we vooral echt de vreugde van het geloof meegemaakt. Er werd voortdurend gedanst. Mensen waren ontzettend vreugdevol en leven merkbaar met vreugde hun geloof. Dat maakt Panama de mooiste WJD voor mij. De mensen zijn eigenlijk familie geworden. Ik app nog veel met hen.”
