‘We zijn het wij-gevoel wat aan het vergeten’

door: Redactie

24 maart 2019

foto door: Ramon Mangold

‘We zijn het wij-gevoel wat aan het vergeten’

Felipe van Reeken (22) ging dit jaar voor het eerst mee naar de WJD. Hij heeft momenteel een tussenjaar en oriënteert zich op een studie aan de Pabo. Katholiekleven.nl sprak hem tijdens de WJD-reünie op zaterdag 16 maart. “De verhalen die ik over de WJD had gehoord waren heel vet. Eerder waren de WJD een beetje een ver-van-mijn-bed show, maar nu ging ik voor het eerst zelf.”

“In Nederland is algemeen het beeld dat de Kerk saai is, verroest, niet met de tijd mee gaat en blijft hangen in de rituelen van je opa en oma. Ik wilde ervaren hoe andere landen en andere culturen omgaan met het geloof en jongeren enthousiast weten te maken.

Ik voel me erg thuis bij de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV) en Emmanuel, waar ik ook veel vrienden heb. Ik ga naar bijeenkomsten, maar het duurt vaak lang voor je je vrienden weer ziet. Ik heb er daarom een tijd moeite mee gehad om me in te blijven zetten voor het geloof, omdat ik er weinig in werd bevestigd.”

In de puberteit kon ik mij ei niet kwijt. Ik ben erg zoekend geweest naar wie ben ik en wat wil ik later? Toen appte een vriend van me: ga een keer mee naar een KCV-kamp. Dat heb ik gedaan en sindsdien heb ik weer nieuwe kracht gevonden in het geloof. Geloof is destijds echt mijn uitlaatklep geweest. Ik heb er mezelf door leren kennen, samen met mijn vrienden die mijn identiteit voor een deel mee hebben bepaald.

Geloof heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Het heeft me de vrienden gegeven die ik nu heb en me een beter mens gemaakt. Het katholieke geloof geeft veel belangrijke normen en waarden voor het leven. Het is logisch dat je respect moet hebben voor ouderen, zeggen mensen. Oké, maar we hebben dat wel ergens vandaan, namelijk uit de tien geboden.”

“Het komt op z’n tijd wel weer goed als we ons nu inzetten.”

“Het mooiste van deze WJD? Dat was de gastvrijheid van de mensen. Als Nederlander ben je een bepaalde afstandelijkheid gewend. Maar daar zie je dat mensen hun eigen bed opofferen. Hier zouden we een gast een luchtbed geven. Daar was het een ‘doe alsof je thuis bent’, maar dan was thuis een hotel. Toen ik thuiskwam, drong het diep tot me door: wij hebben hen ook iets gegeven.

We hebben laten zien dat wij westerlingen in het algemeen rijker zijn, maar dat we in andere dingen, zoals gastvrijheid, armer zijn dan zij. We zijn niet meer gewend om in het wij te denken. In Panama wel. Daar gaat het echt om: wij zijn een dorp, een land, wij moeten samenleven. Zolang we bij elkaar blijven, zijn we sterk. Hier zijn we dat wij-gevoel een beetje aan het vergeten.

Of de WJD helpen om samen sterk te zijn? In Europa zien we dat de kerken leger worden, en dat jongeren moeite hebben dagelijks de keuze voor God te maken. De paus heeft dat goed begrepen. Het is voor ons jongeren heel moeilijk in deze tijd om te geloven. Maar het is ook de kracht van jongeren in het Westen. We moeten dagelijks die keuze maken. Dat maakt het katholieke geloof niet zo massaal, maar wel sterk. Geloof is van alle tijden. Nu moeten we erg ons best doen om te geloven, maar dat komt op z’n tijd wel weer goed als we ons nu inzetten.”

Lees ook

Illustratie

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets

Wij zijn uw inschrijving aan het verwerken.

Bedankt voor uw inschrijving op onze digitale nieuwsbrief.

Er is iets mis gegaan bij het verwerken van uw inschrijving.

× Deze popup niet meer weergeven